BİR İNSAN OLARAK HZ. MUHAMMED (EŞ OLARAK)

İlk evliliğini yirmibeş yaşlarındayken yapar. .. Hanımı kırk yaşlarında dul ve iki çocuk annesidir... Birbirlerine, bütün insanlığa örnek gösterilecek bir sevgiyle bağlanırlar. Sevgilerini saygıyla dengeleyerek, evlilik hayatları süresince hiçbir aşırılığın ve sevgi suistimalinin yaşanmasına izin vermezler... Hz. Hatice ile olan bu beraberlik, onun vefatına kadar yirmibeş yıl sürer. Yedi çocuğundan altısının annesi Hz. Haticedir. En zor günlerinde bütün varlığıyla eşine destek olan Hatice'nin yeri Hz. Muhammed'in kalbinde hep sıcak kalır.
Hz. Hatice'den sonraki hayatında siyasi ve insani sebeplerden de etkilenen çok sayıda evlilikler yapar. Fakat bu evliliklerindeki asıl faktör, peygamberlik görevinin toplumsal boyutuna ait sorumluluklarını hakkıyla yerine getirebilme düşüncesidir.
Bu ikinci dönemde en içten bağlandığı eşi Hz. Ayşe olur. Onu da sever. Öyle ki Hz. Ayşe vefat edinceye kadar imzasını "Ebubekir kızı Ayşe. Allah'ın Sevgilisinin Sevgilisi" olarak atacaktır.
Arap toplumunda ve daha sonra İslam’ı kabul eden bütün toplumlarda kadın, O'nun getirdiği dinle akıl almaz bir sürede tanınmayacak bir toplumsal statü değişikliği yaşar. Adeta en alttan en üste yükselir. Bu büyük toplumsal devrimin itici gücü doğal olarak Hz. Muhammed'in sözleri ve kendi eşlerine karşı olan davranışlarıyla ortaya koyduğu canlı modeldir.


MAKSADIMIZ BU DEĞİLDİ
Hz. Ayşe ile aralarında küçük bir tartışma yaşanır.
Sonunda konuyu bir hakeme götürmeyi kararlaştırırlar. Hz. Muhammed hakem olarak Hz. Ayşe'nin babası Hz. Ebubekir'i önerir. Hz. Ayşe'de kabul eder. Hz. Muhammed konuyu Hz. Ebubekir'e anlatmaya başlarken eşi Hz. Ayşe sözünü keser ve
- Anlatımında adaletli ol, diyerek uyarır.
Bu uyarıyı peygambere karşı önemli bir saygısızlık olarak kabul eden Hz. Ebubekir kendine hakim olamaz ve kızının yüzüne bir tokat atar. Hz. Muhammed'in kaşları çatılır. Bir yandan Hz. Ayşe'nin burnundan akan kanları silerken diğer yandan da sert bir tonla Hz. Ebubekir'e seslenir.
- Ey Ebubekir! Seni hakem kılmaktan maksadımız bu değildi. (109)

EYVAH EŞİM!
Bir yolculuk sırasında Hz. Ayşe'yi taşımakta olan deve aniden parlayıp hızla koşmaya başlar. Durumu gören Hz. Muhammed,
- Eyvah, eşim, diye bağırır.
Ve deve arkadaşları tarafından yakalanıp ta tehlike atlatılıncaya kadar sakinleşmez, endişesi yatışmaz.(110)


KIZINI ZORLA EVLENDİREMEZSİN
Arkadaşlarından biri, kızını istemediği biriyle zorla evlendirmek üzeredir. Gönülsüz gelin çareyi Hz. Muhammed'e sığınmakta bulur.
- Ey Allah'ın Elçisi! Babam beni istemediğim halde zorla amcaoğlumla evlendiriyor.
Hz. Muhammed babayı çağırır.
- Kızını, istemediği halde bir başkasıyla evlendirme hakkına sahip değilsin. Baba yaptığına pişman olur.(111)


Hz. Hatice'den sonraki hayatında siyasi ve insani sebeplerden de etkilenen çok sayıda evlilikler yapar. Fakat bu evliliklerindeki asıl faktör, peygamberlik görevinin toplumsa boyutuna ait sorumluluklarını hakkıyla yerine getirebilme düşüncesidir.


BABAM HZ. HARUN
Eşi Hz. Safiyye'yi bazı insanlar "Yahudi kızı" diyerek küçük görmek ister, kızdırırlar. O da gidip üzüntüsünü Hz. Muhammed'e açar. Allah'ın Elçisi, Hz. Safiyye'ye,
- "Bak", der "bir daha aynı şeyleri söylecek olurlarsa sen de şu cevabı ver: Benim kocam Hz. Muhammed, babam Hz. Harun, amcam da Hz. Musa'dır. Bu durumda ben hepinizden daha üstünüm!"(112)


ŞİMDİ ÖDEŞTİK
Hz. Ayşe ile yeni evlidirler. Beraber koşu yarışı yaparlar. Hz. Ayşe kazanır. Aradan bir kaç yıl geçer. Hz. Ayşe kilo almış ve biraz şişmanlamıştır. Tekrar yarışırlar. Bu kez Hz. Muhammed kazanır. Gülümseyerek,
- Şimdi ödeştik, der.(113)


HANIM DA GELEBİLİR Mİ?
Medine'deki komşularından bir İranlı, akşam yemeği olarak hazırladığı özel bir çorbayı kendisiyle paylaşması için Hz. Muhammed'i davet eder. O, Hz. Ayşe'yi kastederek
- Hanım da gelebilir mi? diye sorar. İranlı istemez. Hz. Muhammed'te davete katılmaz. İranlı kısa bir süre sonra gelerek davetini tekrarlar. Hz. Muhammed yine sorar:
- Hanım da beraber mi? İranlı yine kaşlarını kaldırır.
Bir süre daha geçer. İranlı üçüncü kez daveti tekrarlar. Hz. Muhammed ise hala aynı noktadadır.
- Hanım da ... der. İranlı bu kez kabul etmek zorunda kalır. Çorbayı Hz. Ayşe ile birlikte içerler.(114)


SAFİYYE'Yİ TESELLİ
Hayber'de ele geçirilen yahudi esirlerden Safiyye, Hz. Muhammed'le evlenir. Babası ve önceki kocası yapılan savaşta müslümanlar tarafından öldürülmüşlerdir. İlk gecelerini anlatırken Hz. Safiyye,
- "Allah'ın Elçisi sabaha kadar benim gönlümü almaya çalışmakla vakit geçirdi. Ne yapayım, senin baban bir türlü beni rahat bırakmadı. Bütün Arapları bizim aleyhimize biraraya getirmeye çalışıyordu. Haklı olduğu halde yine de benden defalarca özür diledi", demektedir.(115)


KÖLE VE CARİYE
Hz. Ali ile Hz. Fatma evlenmek üzeredir. İkisini birden karşısına alarak öğüt verir.
- Ey Ali, kızımı sana cariye olarak veriyorum, ama unutma sen de onun kölesisin. (116)


DOYMADIN MI?
Mescid'e yakın bir yerde Habeşistanlı zenci müslümanlar yerel bir oyun oynamaktadırlar. Hz. Muhammed'in aklına eşi Ayşe gelir. Eve gider ve
- Ayşe, gel sen de seyret, der.
Hz. Ayşe, oyunu:
- Ben de yanağımı Allah'ın Elçisinin omuzu üzerine koyarak seyretmeye başladım, diye, anlatır.
Oyun uzun sürer, Hz. Muhammed arada bir
- Doymadın mı? diye sorar. Hz. Ayşe kendi deyimiyle "Bana olan sevgisini denemek için"
- Hayır! diye cevap verir. Hz. Muhammed yorulmasına rağmen sesini çıkarmaz. Ayak değiştirerek dikilmeye
devam eder.(117)


AĞZININ DEĞDİĞİ YERDEN
Hz. Ayşe ile beraber yemek yerken özellikle dikkat eder. Bardağın Ayşe'nin içtiği yerinden su içer ... Et yiyorlar Ayşe'nin ısırdığı eti elinden alır, onun ağzının değdiği yerden ısırır. Kendi elleriyle Ayşe'yi yedirir. (118)


EN ÇOK AYŞE'Yİ
Kalabalık bir grup içindedirler. Bir arkadaşı uzun bir zamandır merak ettiği bir soru sorar.
- Ey Allah'ın Elçisi! En çok kimi seviyorsunuz? Cevapta hiçbir çekingenlik ve kompleks yoktur.
- Ayşe'yi.
Aynı soru evliliklerinin başında Hz. Ayşe tarafından da sorulur.
- Beni nasıl seviyorsun.
- Kördüğüm gibi.
Hz. Ayşe aldığı cevaptan o kadar hoşnut olur ki ilerleyen yıllarda sık sık sorusunu yineler.
- Ey Allah'ın Elçisi! Kördüğüm ne alemde?
- İlk günkü gibi! (119)


Arap toplumunda ve daha sonra İslamı kabul eden bütün toplumlarda kadın, O’nun getirdiği dinle akıl almaz bir sürede tanınmayacak bir toplumsal statü değişikliği yaşar. Adeta en alttan en üste yükselir. Bu büyük toplumsal devrimin itici gücü doğal olarak Hz. Muhammed’in sözleri ve kendi eşlerine karşı olan davranışlarıyla ortaya koyduğu canlı modeldir.