- Yeni sayfa155555aşlığı

Bir batılı tarihçinin, “İnsandan büyük, Tanrı’dan küçük” sözleriyle tanımladığı Hz Muhammed (sav), kendi yaşamı içerisinde peygamberlik çizgisinin zirvesine ulaştığı günlerde bile 15 yaşlarındaki genç çoban iken sahip olduğu alçakgönüllülüğü korumasını becerebilmiştir. Bu alçakgönüllülük tam bir doğallıkla çevrelenmiştir. Bazı karizmatik kişilerde görünen, alçakgönüllülük perdesi altında aslında alkış ve takdir toplamaya dönük, bir riyakarlık yatırımına dönüşmemiştir.

Mekke’yi onbin kişilik bir ordunun başında fethederek, mücadelesinin hayatıyla sınırlı kısmının, askeri ve siyasi zaferini tamamladığı sırada, başı devesinin eğerinde, iki büklüm olarak şehirden içeri girer.

Vefat ederken geriye kalan 7 gümüşlük nakit varlığının 5 gümüşünü Medine’nin fakir ailelerine sadaka olarak dağıtır. Bu sırada bir Yahudi tüccardan aldığı yaklaşık 90 kg arpa karşılığında savaş zırhı rehin bulunmaktadır.

Övülmekten samimi bir rahatsızlık duyar. “Beni övmekte ileri gidip Hristiyanların İsa (as) karşısında düştükleri duruma düşmeyin” der ve ekler “Siz benim için sadece Allah’ın (cc) elçisi ve kulu deyin”

Hayatı boyunca saf buğday ekmeği hiç yememiştir. Peygamberlik hayatının bir döneminde devlet hazinesinden ödünç olarak alınmış yedi keçinin sütüyle geçinir.

Bür gün, yanına en son gelen arkadaşı oturacak bir örtü, minder bulmak için bakınırken, hızla üst elbisesini çıkarıp “Al bunun üzerine otur” diyerek uzatır. Yıllar sonra zafer kazanmış bir komutan olarak bebekliğinde kendini emziren süt annesi ve akrabalarıyla karşılaştığında da hiç çekinemeden aynı şeyi yapar, hepsinin altlarına kendi elbisesini yayar.

Hz. Muhammed’in (sav) evine giden arkadaşları O’nu (sav) tek başına evinin duvarını tamir ederken görürler. Kendi devesini kendi tımar eder, kişisel işlerini hiç kimseye buyurmaz, yük olmak istemez. Bu açıdan bakıldığında, O’nun (sav) yaşam prensibi “insanlar arasında insanlardan bir insan olarak yaşamak”tır. Henüz bir süt bebesi olan oğlu İbrahim’in vefat ettiği gün, güneş tutulması yaşanır. Arkadaşları iki olayı birbiriyle bağlantılamak isterler. O (sav) kabul etmez.

-Ay ve Güneş Allah’ın(cc) varlığını gösteren delillerden iki deilidir. Hiç kimsenin doğumu veya ölümü için tutulmazlar.

Çağlar sonra gelecek islam bir düşünürü “Büyüklerde gerçek büyüklüğün ölçüsü alçakgönüllülük, küçüklerde ise küçüklüğün ölçüsü ve göstergesi kendini beğenmişliktir” der.

Bu kriter açısından Hz. Muhammedin (sav) insanlık tarihi içerisinde bulunduğu yer son derece nettir.

Yeni sayfa155555aşlığı